شجاعت و ايثارگري

شجاعت و ايثارگري، يكي از صفات بارز و مثال زدني مولاي متقيان علي(ع) است. شجاعتي كه در جهت پيشبرد اهداف الهي و به ثمر رساندن مقاصد اسلام بود. شجاعتي كه ياد دلاوران روزگار را از دلهاي مردم برد و نام دليراني را كه بعدها آمدند، بكلي از خاطره ها زدود.

به ادامه مطلب مراجعه كنيد...

شجاعت و ايثارگري

شجاعت و ايثارگري، يكي از صفات بارز و مثال زدني مولاي متقيان علي(ع) است. شجاعتي كه در جهت پيشبرد اهداف الهي و به ثمر رساندن مقاصد اسلام بود. شجاعتي كه ياد دلاوران روزگار را از دلهاي مردم برد و نام دليراني را كه بعدها آمدند، بكلي از خاطره ها زدود.

1- شجاعت و چالاكي در كودكي

نوشته اند: دركودكي با هريك از هم سالان خود كشتي مي گرفت آنها را بر زمين مي كوبيد. چنان سريع مي دويد كه درحال دويدن به اسبهاي تندرو مي رسيد و بر آنها سوار مي شد.(5) امام(ع) خود فرمود: «من دركودكي، بزرگان و شجاعان عرب را به خاك افكندم و شاخه هاي بلند درخت قبيله ربيعه و مضر را درهم شكستم.»(6)

2- شهامت علي(ع) در نوجواني

يكي از القاب علي(ع) «قضم» است، هشام از امام صادق(ع) پرسيد: چرا به علي(ع) اين لقب را دادند؟ آنحضرت درپاسخ فرمود: «درآغاز بعثت، مشركان به كودكان گفته بودند كه به طرف پيامبر(ص) سنگ بيندازند و آنحضرت هرگاه از خانه بيرون مي آمد، كودكان به طرف او سنگ و خاك مي ريختند، پيامبر(ص) اين جريان را به علي(ع) (كه آن وقت نوجواني بود) گفت. علي(ع) عرض كرد: پدر و مادرم به فدايت، هرگاه از خانه بيرون آمدي مرا نيز خبر كن كه همراه تو بيرون آيم. تا اينكه روز بعد پيامبر(ص) همراه علي(ع) از خانه بيرون آمدند، كودكان مانند عادت هر روزه به سوي پيامبر(ص) سنگپراني كردند. دراين وقت علي(ع) به آنها حمله كرد و آنها را مي گرفت و به صورت و بيني و گوش آنها مي زد، كودكان با گريه نزد پدران خود مي رفتند و گريه كنان مي گفتند: «قضمنا علي قضمنا علي» (علي ما را كوبيد علي ما را زد) از اين رو، پس از اين واقعه به آن حضرت قضم گفتند.(7)

3- شجاعت بي همانندامام (ع)

شجاعت و قدرت بازو و قوام و قدرت روحي امام(ع) را با هيچ كس و با هيچ قدرتي نمي توان مقايسه كرد.

كسي كه دركودكي و نوجواني سر سركشان و دلاوران را به خاك ماليد، كسي كه صخره سنگ بزرگي را كه همه سپاهيان از كندن آن عاجز بودند، از جاي كند تا آب روان را همه بنوشند؛ كسي كه تمام زخم هاي دشمن را از روبرو تحمل كرده و هرگز پشت به دشمن نكرده است؛ و كسي كه پيامبر اكرم به او فرمود:

اگر مردم شرق و غرب دربرابر علي(ع) بايستند، برهمه آنها غلبه مي كند.(8)

و خود فرمود: «سوگند به خدا اگر تمامي عرب رو در روي من قرارگيرند، فرارنمي كنم.»

و در بزرگ ورودي خيبر را كه دهها نفر آن را باز و بسته مي كردند با دست يداللهي خود از جاي كند و بر روي خندقي قرارداد كه سربازان اسلام از آن عبور كنند و خود فرمود: «سوگند به خدا من اگر دشمنان را درحالي ملاقات كنم كه تمام روي زمين را پركرده باشند، باكي ندارم و وحشتي نخواهم كرد.»(9)

4- امام در ميدانهاي كارزار:

امام علي(ع) درجنگها درخط مقدم شركت مي كرد و زره مي پوشيد و خود را به قلب سپاه دشمن مي زد و چنان حملات شديدي انجام مي داد كه دشمن چون روباه درمقابلش مي گريختند. نوشته اند درجريان جنگ با شورشيان بصره چند بارشمشير امام (ع) خم شد و براي اصلاح به خيمه برگشت.

كسي كه اينطور خط شكن جبهه هاست و خود را درتمام جنگ ها درقلب سپاه دشمن فرو مي برد. طبيعي است كه بايد زخم هاي فراواني برتن داشته باشد.

اما دو نكته درباره جراحات بدن مولا علي (ع) وجود داشت:

الف) همه زخمها درقسمت جلوي بدن او وجود داشت

ب) زخم ها، فراوان و عميق بود. اين بدان جهت بود كه امام به دشمن پشت نمي كرد و همواره درحالت پيش روي و خط شكني و دفاع بود. نوشته اند زره امام تنها قسمت جلوي بدن را مي پوشاند، زيرا نيازي نداشت تا پشت سر را حفظ كند.

5-پرچمدار رسول الله:

مولا علي (ع) درتمام جنگ همراه پيامبراكرم (ص) بود و پرچم رسول الله درموارد بسياري بدست علي (ع) بود و درروز بدرهم دردست او قرار داشت. و چون «مصعب بن عمير» در روز احد كه پرچم پيامبر را به دست خويش داشت كشته شد، رسول الله آن را به دست علي (ع) داد. علي (ع) شاهد جنگ بدربود و درآن شركت كرد، درحالي كه بيش از 20 سال نداشت (قول ابن سراج).

6- امام (ع) و شمشير پيامبر (ص):

درجنگ احد بود كه پيامبر اكرم و مولاعلي (ع) و يكي ازاصحاب درصحنه مانده بودند علي (ع) دربرابر حمله هاي دسته جمعي دشمن مي ايستاد و آنها را پراكنده مي كرد. بسياري از افراد دشمن را كشت، دراين ميان شمشيرش شكسته شد.

پيامبراكرم شمشير خود را كه ذوالفقار نام داشت، به مولا علي (ع) داد، امام علي(ع) پياپي بدون وقفه، با شمشير از حملات دشمن جلوگيري مي كرد، سراسر بدنش مجروح شده بود و شناخته نمي شد جبرئيل برپيامبر(ص) نازل شد و گفت:

«اي محمد (ص)! برادري و فداكاري.يعني اين!»

پيامبر(ص) فرمود:

«انه مني و أنامنه» علي از من است ومن از او هستم جبرئيل گفت:«و من ازشما هستم» وحاضران زمزمه اي از طرف آسمان شنيدند كه مي گفت:

«لاسيف الاذوالفقار، ولافتي! الاعلي:

شمشيري جز ذوالفقار نيست. وجوانمردي مانند علي (ع) وجود ندارد.» (10)

آري فداكاري مولاي متقيان آنچنان شكوهمند بود، كه پيامبر(ص) افتخار مي كرد كه علي (ع) ازاو است، وجبرئيل بزرگترين فرشته مقرب درگاه خدا، آرزو مي نمود كه ازپيامبر(ص) و از علي(ع) باشد، يعني داراي چنان فضائلي گردد كه پيامبر (ص) و علي (ع) داراي آن بودند.

4-حكمت عبادت ص 237 «آيت الله جوادي آملي»

5-سفينه البحار «ماده قوا»

6-خطبه 192 نهج البلاغه

7-بحار ج 20 ص 67

8-شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد ج 20 ص 316

9-سفينه البحار ج 1 ص 149

10-علل الشرايع ص 14

نمایش این کد فقط در ادامه مطلب برای قرار کد مورد نظر به ویرایش قالب مراجعه کنید
مطالب مرتبط
بر میگردم...
اولین سالروز درگذشت مرحوم حاج اسماعیل روحی پرکوهی
مرحوم حاج اسماعیل روحی پرکوهی
*آرشیو فعالیت های انجام شده توسط بسیج دانشجوییِ موسسه آموزش عالی طبری بابل*
هفتمین روز درگذشت مرحوم حاج اسماعیل روحی پرکوهی
مرحوم حاج اسماعیل روحی پرکوهی/2
بهارِ غایبِ تقویمِ روزگار! ببین چه با طراوتِ ما، سردیِ زمستان کرد
چه غم دیوار امت را که دارد چون تو پشتیبان/چه باک از موج بحر آن را که باشد نوح کشتیبان
ولادت امام موسی‌کاظم (ع) مبارک باد.
معرفی حضرت احمد بن موسی-شاهچراغ-علیهما السلام / دهه کرامت